Babadan Miras

Anayasamızın  10. Maddesinde “Herkes, dil, ırk, renk, cinsiyet, siyasî düşünce, felsefî inanç, din, mezhep ve benzeri sebeplerle ayırım gözetilmeksizin kanun önünde eşittir.
(Ek fıkra: 5170 - 7.5.2004 / m.1) ... Devlet, bu eşitliğin yaşama geçmesini sağlamakla yükümlüdür. Hiçbir kişiye, aileye, zümreye veya sınıfa imtiyaz tanınamaz.
Devlet organları ve idare makamları bütün işlemlerinde kanun önünde eşitlik ilkesine uygun olarak hareket etmek zorundadırlar.” Diyor.
^***
Sinop’umuzda tartışmalı şekilde yürütülen Meydan Projesinde projenin yine tartışmalı bir başka alanına ulaşıldı.
Şimdi sıra, Özakman İş Hanı’nın yıkımına ve meydana(!) yapılan dükkânların paylaşımına geldi.
Sinoplu bu durumda devletin(!) kendi elleriyle varlığının temeli olan Anayasa’nın eşitlik ilkesini ( 10. Md.) çiğneyip çiğnemediğine tanıklık edecek.
-Nereden mi çıkarıyorum?!

Konuşulan: Bir grubun imtiyazlı sayılarak yapılan kamu mallarının onlar arasında paylaştıracağı gibi haksız bir uygulama yapılacağı. Atatürk caddesinde yıkılan devlet yapılarının (eski) kiracılarına, meydana yapılan dükkânlar dağıtılacaklarmış!
***
Babanın mirası süre geçince, kardeşlere bölünüyor, yola gidiyor, kamulaştırılabilip değeri kaybolabiliyor.
Ancak bunların kiraladıkları yer bile sürekli değerleniyor. Hatta değeri babadan oğula , çocuktan toruna faiz getirip çoğalıyor. Ve…Sonra bu HAK olup dokunulmazlık kazanıyor!

Sonra da…T.C. Vatandaşlarının, Sinoplu’nun, hukuk insanlarının buna seyirci kalmasını umuyor olmalılar.
Bir başka deyişle her T.C. vatandaşının, her Sinoplu’nun hakkı olan bir fırsatı özel, seçilmiş bir zümreye paylaştırmak gibi vaz geçtik hukuktan, izandan da ırak uygulamayı makul, anlaşılır kabul edecekler/tirecekler.
Yine bunu devletin kendi organı aracılığıyla yapacaklar! Akıl alır gibi değil!
Gerekçeleri!?
Devletin bir kez kiracısı olanın sonsuza kadar bunu hak olarak kullanacağı kuralını nereden buldularsa…
Bu kiracılar, ya da babaları, dedeleri daha önce de devletin kiracılarıymış!
Bundan kaynaklanan “kazanılmış hakları varmış!”
Yükümlülükler!?
O’na gelince zaman aşımı, af!

Devlet organlarının “Yasalara konulan kurallarda değişik uygulamalar yapmasını” bizim aklımız almıyor.
Gerçi bizim aklımız neye eriyor ki!

Yiyin efendiler yiyin, Biraz da, daha yiyin! Bu han-i istiha sizin, doyunca, tıksırıncaya, çatlayıncaya kadar yiyin! .