Kimse kalmasın diye;
Sanatsız,
Kitapsız,
Ve de sahipsiz.
Adına Köy Enstitüleri dediğimiz,
Bir türlü kıymetini bilemediğimiz,
Öyle köklü mekteplerimiz
Vardı ki bizim!
‘’Yaparken öğrenirdi,
Öğrenirken yapardı’’
Bu; ne duyulmuş,
Ne de görülmüş şeydi…
Özgür okuma saatleri vardı.
Herkes mutlaka okur,
Bazıları da yazardı.
Ve de yazdıklarında,
Buram
Buram
Anadolu kokardı…
Atölyeleri vardı;
Resim,
Ahşap,
Demir.
Salonları vardı;
Müzik,
Tiyatro,
Sinema.
Her yerinden kültür akardı.
Her melodisi,
Her perdesi,
Her sahnesi,
Buram
Buram
Anadolu kokardı…
Adına Köy Enstitüleri dediğimiz,
Bir türlü kıymetini bilemediğimiz,
Öyle köklü mekteplerimiz,
Vardı ki bizim…
Şimdilerde onlara;
Çok,
ama
Çooook hasretiz...