AĞUSTOS GÜNEŞİ

Yanarken dağ, taş
Ağustos güneşiyle.
Hummalı bir çalışma vardı,
Cephe gerisinde...

Toplanmıştı komutanlar,
Mustafa Kemal’in çevresinde.
Son değerlendirmeler yapılıyordu,
Kocatepe’de; kurmay heyetiyle...

Yıl, bin dokuz yüz yirmi iki,
Ağustos’un yirmi altısı.
Topçular döverken, düşman hatlarını,
Daha tan yeri bile ağarmamıştı...

Süvariler dört nala giderken,
Düşman üzerine,
Yunanlı komutanlar şaşırdı,
Karşılarında Türk askerini görünce...

Başladı bir ölüm kalım savaşı,
Komutanları esir düşünce,
Yunanlılar kaçmaya başladı,

Yakıp yıktılar, evleri, köyleri...
Geride öyle bir manzara bıraktılar ki;
Yıllarca akıllardan çıkacak gibi değildi...

Gelince otuz Ağustos’a,
Cepheden bir ‘’zafer’’ haberi geldi.
Yayıldı Anadolu’ya, kulaktan kulağa...

...

Bin yetmiş birde,
Yine bir ağustos güneşinde,
Anadolu’yu yurt edinmiştik,
Sultan Alpaslan önderliğinde...

Geçse de aradan yüzyıllar,
Vatan bellediğimiz Anadolu;
Kurtuluş Savaşı’yla,
Bir kez daha
Yine Türk yurdu olarak kalıyordu.

                                            Salih KOÇ
26 Ağustos 2019 / Avcılar-İstanbul