ACI GERÇEKLER

İstemediğimiz halde  hayatın ve yaşamın  insanlara sundukları bazı gerçekler var ki  ne kadarda  acı verse de insan olarak  katlanmak zorundayız. Yaşamın insanoğluna yüklediği yük ne kadar  ağır ve zalimce de olsa yaşamak  yinede güzel  bir duygudur.  Gerçeklerle yaşamak cesaret  işi olacağı gibi, gerçeklerden kaçarak yaşamak ise korkaklıktır. Yaşamın gerçeklerinden saklanarak kaçmaya çalışmak sorumluluk duygusu olmayan insanların seçmiş olduğu kolay ve basit bir yoldur.  Kader denen  kavram esasen insanoğlunun  hayat çizgisidir. Bu hayat  çizgisinin bazı bölümlerinde acı ve fırtınalı günlerin olacağı gibi, bazı kısımlarında  ise  sevinçli, neşeli ve mutlu günlerde mutlaka  olacaktır. İnsan olarak hepimiz hata yapma lüksüne sahibiz. Öyle an olur ki yaptığımız hatayı ya kabul etmeyiz yada gerçekleri saklamaya çalışırız. Yapılan bu  hatalar sonunda hayatın gerçekleri ile yüzleşmek insana zor gelse de gerçekleri öğrenmek  ve  hayattan ders alarak bir daha aynı  hataları yapmamaya  dikkat etmek  gelecek için olumlu bir yaklaşım olduğunu bilmek lazım.

Hayatın  üzücü  gerçekleri var ki  kimsesiz çocukların annesiz ve babasız büyümek zorunda kalmaları insanı kahreden bir gerçektir.  Daha yaşamlarının ilk döneminde anne ve  baba şefkatinden,  sevgisinden ve anne kucağından  yoksun olarak büyümek zorunda kalmaları bir kadermidir yoksa hayatın acımasız yüzümü dür ? Hiç bir zaman ağızlarından anne ve baba kelimesi çıkmadan büyümek zorunda kalmaları çok üzücüdür. Çoğu zaman belki mideleri ekmek ve yemek görmeyecek. Bu minik bedenlerin gözleri hep nemli, bakışları ise derin ve  anlamlıdır. Diğer çocuklar gülümserken onlar hiç  gülmezler, kenarlarda yalnız ve kaderlerine  razı olmuşlardır. Daha küçük yaşlarda hayatın acımasız  yükü omuzlarına yüklenmiş, boynu bükük büyümek ve masumiyet onların kaderleri olmuştur. Ayaklarında yırtık bir ayakkabı ve üzerlerinde kışın soğunu karşılayacak bir elbiseden dahi yoksun olan yetim ve kimsesiz çocuklarımız.  Onlar istemediler ki  yetim ve kimsesiz olmayı. Esasen hayattan istedikleri sadece şefkat ve sevgidir. Yetim ve kimsesiz çocuklarımıza sahip çıkmak geleceğimize  sahip çıkmaktır. 

Ülkemizin acı gerçeklerinden  biride yoksulluk ve  fakirliktir.  İnsanın canını acıtır, aç kalmak yoksulluk ve fakirlik demektir. Çöplerden yiyecek toplamak zorunda kalan insanların çaresizliği ve sadece karnını doyurmak için sağlık açısından uygun olmayan bir ortamdan yiyecek toplayıp evlerine getirerek bunları yemek zorunda kalan  insanların çilesidir fakirlik ve yoksulluk. Hayat şartlarının zorlaşması ve insanların işsiz oluşu nedeniyle  karın doyurmak için insanların çöplere yönelmesi sağlımızı  olumsuz yönde etkilemektedir.  Çöplerden yiyecek toplayarak karnını doyurmak zorunda  kalınması  insanlık adına üzücü bir durum olduğu gibi, tek suçlusu ise bizleri yönetenlerdir.  Yoksulluk ve fakirliğin altında yatan tek  gerçek neden  ise  işsizliktir.

Hayat bitmeyen bir mücadeledir.  İnsanların tek amacı ise hiç kimseye muhtaç olmadan güzel bir yaşam  sürme hayalidir. Bu hayalin  gerçekleşmesi içinde ekonomik şartların insanca yaşamaya yetecek  bir gelirin olmasıdır. Ülkemiz gerçeklerine  baktığımızda  bunun mümkün olmadığını görürüz.  Emekli ve çalışanların aldıkları maaş karınlarını dahi doyurmaya yetmiyor. Hal böyle olunca yaşam savaşı insanı  ikinci bir ek iş yapmaya  mecbur kılıyor. Yıllarca çalıştıktan sonra emekliliği hak kazanan insanlarımız rahat bir yaşam beklentisi içersin de olmuşlardır. Ne yazık ki ülkemiz ekonomisinin  iyi bir  durumda  olmaması  ve sürekli artan fiyatlar karşısında aldıkları maaşın erimesi ve  alım gücünün yok olması nedeniyle  bu yorgun bedenler  tekrar çalışmaya zorlanmaktadır.

Hayatın gerçekleri bizleri yorsa da pes etmek yerine mücadeleci bir yaşam tarzını tercih etmek insanı her zaman güçlü kılar. Güçlü olmak ise hayattan istediğimizi  almaya daha yakın oluruz. Umutsuzluğa teslim olmak hayata küsmek demektir.  Umutlu olmak hayatın güçlü bir ışığıdır. Hayatın bu ışığı gelecekte bizleri aydınlatarak başarılı bir şekilde  yolumuza devam etmemizi sağlayacaktır.  Hayata gülümsemek yaşama sevincini bizlere veren güzel bir duygudur.  Mutlu olmak ise hayatın bizlere gülen yüzüdür.  Hayata isyan etmek yerine, hayatın bizlere vereceği ödüle kadar sabretmek güzel günlere daha yakın demektir. Hayatın ACI GERÇEKLERİ içersin de  olan   ağlamak, gülmek,  mutlu olmak ve mutsuzluk  insanoğluna yazılmış bir kaderdir.