Doğacak Mı Güneş Bir Gün

“Benim memleketimde”
Diye başlamıştı şair
“Benim memleketimde insanlar
Mavinin en koyusunu
Yeşilin en güzelini
Umudun en bitimsizini yaşarlar”
Diye bitirmek istemişti tüm dizelerini
 
Bakmak istedi bir an olduğu güne
Beyaz değil karaydı bulutlar
Kaplamıştı gökyüzünü
Gizlemişti maviyi çevirmişti griye
Uzanmak istedi çimlere
Tutmak istedi yemyeşil ağaçları
Kapkara olup yandı eli çekti geri
Köze dönmüştü doğanın yeşili
Eğildi ayağının altındaki toprağa
Almak istedi bir avuç eline
Titredi eli döküldü topraklar
Esti rüzgârlar uçurdu elinde kalanı  
Anladı ki bastığı topraklarda
Onun değildi
 
Olduğu gibi çöktü yere
İki elinin arasına aldı başını ı  
Umudum
Umudum dedi nerede
Kaf dağının arkasından
Uzanıp alabilir miyim şimdi
Utandı şair kızardı yüzü
Acı içinde yandı yüreği
Analar dedi analardır umudum
Onlara gideyim şimdi
 
Bir çığlık duydu olduğu yerde
“Kurtarın beni”
Bıraktı yürümeyi başladı koşmaya
Ulaşmak istedi sesin sahibine
Kendi gözleri ile gördü anaların acısını
Kulakları ile duydu yüreğindeki feryadını
Uzanıp alamadı kirli ellerin elinden
Yok edemedi töreleri üstünden
Kurban verdi berdele kurtaramadı kadını
 
Anadolu idi yaşadığı toprakların adı
Ama yok edilen analardı
Hiç yeşile dönmemişti
Anaların tarlada başağı
Hiç ısıtmamıştı güneş tenini hep yakmıştı
Kıramamıştı yüzyıllardır bileğindeki kelepçeyi
Çıkartıp atamamıştı ayağından prangayı
Söküp alamadı yüreğine saplanmış hançeri
İrin olmuştu yaşları dindirememişti
Silememişti tutsak edilmiş beyni ile yazgısını
Hep setler kurulmuştu önüne koşamamıştı umuda
 
“Bu kadar umutsuz olma” dedi şair kendine
Siyaha bürünmesin resimlerin  
Çocuklar var aydınlığın adresi
Dön yüzünü onlara
Düşündükçe çocuğu
Yeniden gülümsedi yüzü
Duyduğu ses mıhladı olduğu yere şairi
“ Bir cigara parası abla”
Sapsarı saçları yemyeşil gözleri
Kirden kararmış elleri
Pislik içinde bir erkek çocuğu
“Bir cigara parası be abla” derken çocuk
Gözler şehla olmuş kaymış yana
Yaprak gibi titrerken bedeni
Düşmemek için dayanıyor yanındaki duvara
Burnuna getirdikçe elini
Her çekişinde uyuşurken beyni
Çok daha fazla kapanıyor gözleri
Sorsa şair kimsin diye çocuğa
Bir anda iner diye korkuyor bıçak darbesi
Vazgeçiyor sormaktan
Vazgeçiyor umutla yarınlara bakmaktan
Ve
Dövünüyor şair,
Kanatırcasına ellerini vuruyor dizlerine
Bir asırdır uyuduğu uyanmadığı için
Ağlıyor gözleri şimdi yüreği gibi
Karanlık geleceğine
 
Türkan DİNÇER (Onurumsun)
15:30
Güneş batıdan doğacak bir gün
Memleketim üstüne